Pieśń prorocza

Część Czytelnicy 🤗

Dzisiaj książka, której nie miałem w czytelniczych planach. Jednak po rekomendacji postanowiłem sprawdzić.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na jej formę. Jest napisana ciągiem, bez żadnych wyodrębnionych dialogów (chociaż te znajdziemy w tekście). Nie był to jednak wielki problem bowiem mniej więcej po 30 stronach przestałem zwracać na to uwagę, a historia sama się czytała.

Zaczynając książkę miałem skojarzenie z 1984 Orwella. Do władzy w Irlandii dochodzą ludzie, którzy wszystko chcą sobie podporządkować. Kolejne zaostrzanie prawa, likwidacja swobód obywatelskich, dziwne aresztowania. Później jednak mamy pokazany bunt i wojnę domową. W tym wszystkich życie zwykłej rodziny.

Przede wszystkim to historia tej jednej rodziny, głównie matki. Jej walka o utrzymanie rodziny. Jej cierpienie, z którym musi sobie radzić sama. Jej siła, by wszystko przetrwać. Jej strata i bezgraniczną nadzieja.

Nie da się przejść obojętnie obok tej książki. Nie da się przeczytać jej bez mocno bijącego serca. Nie da się opisać swoich uczuć po lekturze. Złość, bezradność, współczucie, tęsknota. Chociaż czytam w myślach to czuję jak mój głos drży.

Podobno wszystko w historii już się wydarzyło, prawdopodobnie wydarzy się też ponownie. Nie po to chcieli pozbyć się dyktatury, żeby zastąpić ją inną.

Rzadko sięgam po taką literaturę, jednak nie dziwię się, że książka jest wielokrotnie nagradzana. Dająca do myślenia, futurystyczna, łapiącą za serce. Trudna ze względu na swój przekaz. Dla mnie 9 10 i myślę, że zostanie ze mną na długo.