Miejsca cieniste

Podróż w cieniste miejsca

Co sprawia,że książka jest dla Ciebie idealna?

Dla mnie to poczucie, że fikcyjni bohaterzy naprawdę istnieją. Wydaje mi się, że dobrze ich znam i jestem z nimi w samym środku wydarzeń. Mam wtedy w głowie idealny obraz miejsc, w których toczy się historia i nie mogę się doczekać co będzie dalej.
To też ogromna potrzeba opowiadania wszystkim o niej. Mam tak już w trakcie czytania, a po przeczytaniu to aż mnie nosi żeby o niej mówić.

„Miejsca cieniste” to dla dla mnie właśnie taka książka. Jest to debiut Jacka Kalinowskiego, ale naprawdę bardzo udany.
Autor wziął pod lupę szereg relacji międzyludzkich. Rodzinnych, przyjacielskich, pracowniczych.
Wykreował bohaterów, z którymi łatwo jest się utożsamić, bo są tacy jak my. Każdy z nich ma coś do ukrycia w swoim prywatnym cieniu.
Są tu poruszone istotne problemy ,takie jak zaburzenia odżywiania, przemoc wobec bliskich, zgubne zamiłowanie do hazardu i pociąg do internetowego świata wśród najmłodszych. Autor przeplata losy bohaterów, umiejętnie buduje napięcie,powoduje że atmosfera jest gęsta i duszna. Używa niesamowicie trafnych porównań. To chyba powoduje,że jeszcze mocniej wnikamy w głąb wydarzeń.

„Miejsca cieniste” wywołały we mnie sporo emocji. Końcówkę czytałam ze ściśniętym sercem.
Chciałabym opowiedzieć Wam więcej,ale bardziej chcę, żebyście sami przeczytali tę książkę.

Fatalne konfiguracje

Bluszcz.

Długo myślałam o “Miejscach Cienistych”. W trakcie i po lekturze. Jedno określenie brzęczało mi między uszami. I żebrami. Bluszcz.

Bo ta historia oplata. Łapie za kostki, nadgarstki. Ściska, dusi, gniecie. Zabiera przestrzeń i głos.

Jest to opowieść o tyle trudna, że dotyka najczulszych strun. Sięga w, nomen omen, miejsca cieniste. Zakamarki, którym nie powinno być dane ujrzeć światła dziennego.

W „Miejscach Cienistych” chodzi głównie o ludzi. Zwykłych, mieszkających po sąsiedzku. Na osiedlu jak każde inne. Z prozaicznymi kłopotami. Przytłoczonych codziennością. Rozczarowanych związkiem, karierą. Stłamszonych narzucanymi im rolami i sfrustrowanych przynależnością. W tę szaro burość wdziera się tragedia. Porażka. Strach przed oceną.

Wszystko, co nas spotyka i czego doświadczamy, jest sumą decyzji i zdarzeń. Czasami pojedyncza sytuacja rzuca cień na całe życie. Truizm? Być może. Jednak ta krótka pauza, zmiana perspektywy mogłaby odwrócić bieg zdarzeń. Niekiedy zmierzających ku tragedii. Nieodwracalnemu obrotowi spraw.

Właśnie o tych fatalnych konfiguracjach jest ta książka. Duma ponad bezpiecznym status quo. Fascynacja wygrywająca ze zdrowym rozsądkiem. Gniew. Rozczarowanie. Zmęczenie. Odmienność.

Złe emocje nie mają płci. Wieku. Ulubionej klasy społecznej, statusu. Zawodu. Pory roku. Nie ma sezonu na zepsute relacje. Okoliczności sprzyjające to tylko wytrych. Wyzwalacz. Myślenie na skróty.

Dlatego wielu bohaterów gubi się między tym, co czują. Co wypada, należy, powinno się. Boleśnie przekonują się, że nie można cofnąć wypowiedzianych słów. Konsekwencje są nieuchronne. Złość i rozgoryczenie niszczą i zżerają od środka. Czy uda się jeszcze odnaleźć bezpieczną przystań? Czy taka istnieje, jeśli gniazdem os okazuje się ich własny dom?

Bardzo chciałam znać tę historię, chłonąć ją. I za nic nie chciałabym być jej częścią. Niektórymi bohaterami miałam ochotę wstrząsnąć. Innych przytulić. Każdy był jakiś.

Jestem pod wrażeniem tkania tej opowieści. Jak misternej koronki. Malowania emocji. Przenikających się niczym akwarele. Lodowaty gniew łagodniał w spotkaniu z bladym strachem. Przezroczysta niemal obojętność nabierała kolorów zderzona z dziką namiętnością.

Bohaterowie dawno nie wzbudzili we mnie tylu emocji. Skrajnych emocji. Nikt nie był przerysowany. Uporczywie podkolorowany. W każdym drzemało wiele oblicz. Niewypowiedzianych słów. Niespełnionych scenariuszy. Może dlatego tak łatwo było się z nimi identyfikować. I tak trudno na te zbieżności przystać.

„Miejsca Cieniste” to bardzo poruszająca lektura, jedna z lepszych, z jakimi przyszło mi się dotychczas jako czujęiczytuję zetknąć. Istna uczta.

Miejsca cieniste

Jacek Kalinowski
Miejsca cieniste
Audiobook, EmpikGo

Ach, co to była za książka!

Debiut Jacka Kalinowskiego to świetne połączenie thrillera z powieścią obyczajową, gdzie zwykli, przeciętni ludzie muszą radzić sobie, lepiej lub gorzej, z tym, co niesie życie.

Już się wszystko zaczęło
Już się wszys…
Już.

Mamy tu i całkiem nieduże problemy, mamy też prawdziwe dramaty. Wszystkie one jak i próby radzenia sobie z zaistniałą rzeczywistością stanowią swoisty zapalnik naszych mrocznych części osobowości, katalizator zachowań, o których byśmy się wcale nie podejrzewali, przecież tacy nie jesteśmy!
„Wtedy w jego głowie zapadła decyzja, że to zrobi. Nawet jeśli nie był takim człowiekiem, to… przez chwilę mógł się nim stać. Nikt się nie dowie”

Historię poznajemy z perspektywy trzech bohaterów. Sami oni są doskonale skonstruowani, tacy prawdziwi, niejednoznaczni, pełni miejsc cienistych właśnie, a przez to tak wiarygodni. Podoba mi się, że poznajemy ich nie tylko bezpośrednio, ale również tak, jak widzą ich inni. Każdy ma coś za uszami, a stres odpala w nich niekoniecznie chlubne odruchy i zachowania.
Nic nie jest takie, jak się wydaje. Nie ma tu krystalicznych bohaterów, bo jakże zresztą mogliby być, skoro życie takie nie jest!
Autor stawia swoje kreacje w obliczu dramatycznych wyborów, presji otoczenia, demonów współczesnego świata, gdzie bardziej liczy się to, co masz, niż kim jesteś. Nawet dzieci i młodzi ludzie są narażeni na okrucieństwo, jakie może ich spotkać od rówieśników. I nie każdy umie sobie z tym poradzić, ale każdy próbuje na swój sposób. Zgodnie z tym, jakimi środkami dysponuje i tym, co zostało mu dane przez rodzinę we wczesnym dzieciństwie.
Każdy ma swoje traumy i miejsca cieniste. Brak wsparcia dorosłych może zagłuszyć niestety instynkt potrzeby życia..

Dobrze, że Autor porusza te tematy. Musimy pamiętać. I mieć otwarte oczy. Cienie w nas i w naszych bliskich mogą być naprawdę głęboko ukryte..

Książka jest świetnie przeczytana, nastrój kreowany jest znakomicie; niepokój i napięcie towarzyszy czytelnikowi od początku, aż do samego, jakże zaskakującego końca.

Ja na pewno będę czytać kolejne pozycje Autora i zachęcam Was serdecznie do tego samego 🙂

str 123, ebook,EmpikGo
str 8, prolog, ebook, EmpikGo