Pod dachem z mordercą

Klaudia Muniak to prekursorka kryminalnej literatury z wątkami medycznymi. Nie inaczej jest w “Pod dachem z m rdercą”.

Zaciekawiła mnie ta historia fabularnie. Olga Soboń od pięciu lat cierpi na różne sposoby, gdy wszyscy poszukują jej męża, seryjnego porywacza i mordercy. Koszmar staje się bliższy, gdy jedna z poprzednich ofiar otrzymuje karteczkę: “Wróciłem”.

Wkręciłam się w historię, bo choć prowadzona narracja dotyka głównie żony potencjalnego przestępcy, to całkiem fajnie to zostało obudowane. A przerywniki sprawcy zaciekawiają jeszcze mocniej.

W pewnym momencie miałam jednak poczucie, że ta paranoja Olgi (brak zaufania do przyjaciółki, podejrzenia wobec brata) były mocno naciągane, ale po postawieniu się w butach bohaterki uznałam, że mieściło się to w granicach.

I po raz kolejny trafiłam na książkę, której zakończenie mnie zaskoczyło, choć brałam jej rozwiązanie pod uwagę – niestety dla mnie odrzuciłam je, mając w głowie inne tropy, które Autorka podrzucała w trakcie fabuły.

Zabawa w chowanego, trupy i tropy

Przystań. Każdy jakąś ma. Zna. Dom. Mąż. Rodzina. Spokojne miejsce, szeptane rozmowy, pewność. Bezpieczeństwo.

Nagle wszystko się zmienia. Nie ma wsparcia i schronienia. Nie zna już swoich bliskich. Boi się ich. Nie ufa. Nie uda się. Dom to ściany, za którymi czyha niebezpieczeństwo. Pod podłogą mieszka brzęczący niepokój. Z kranu płynie zwątpienie. Kap, kap, kap.

Oskarżenia, słuszne czy nie, są jak piętno. Czuje ból i chce je wydrapać spod skóry. Słowa przywierają, lepią się do nas i zasłaniają prawdziwe twarze.

„Pod dachem z mordercą” to świetny thriller. Napięcie, niepewność, podejrzenia. Zabawa w chowanego z czytelnikiem między tropami i trupami. Ukryte motywy, atmosfera niepewności, która burzy i jątrzy. Niezwykle ważne pytania i trudne odpowiedzi.

Zgrabnie obudowany fabułą wątek medyczny dodatkowo uszlachetnia tę historię, czyniąc ją nietuzinkową i wyjątkowo charakterystyczną. Dla mnie niemałe zaskoczenie i ogromny atut powieści.

Pierwsze spotkanie z twórczością Klaudii Muniak niekoniecznie należało dla mnie do udanych. Lekko zgrzytało. Cieszę się, że odczarowałam to wrażenie. Spotkamy się z pewnością jeszcze nie raz.

Czy na pewno wiemy z kim mieszkamy?

„……Takie czasy, powie ktoś, tak było i tyle, nie ma co przesadzać. Tyle że trauma z dzieciństwa nie znika z biegiem lat ani nie rozpływa się w magiczny sposób, gdy stajemy się dorośli. Ona przeradza się w coś znacznie gorszego.” to jeden z kilku cytatów z najnowszej książki Klaudii Muniak, który zapisał się w mojej głowie i zostanie tam na zawsze.

Historia niby prosta, niby oczywista a jednak …
Już dawno żaden autor nie wywiódł mnie tak w pole jak klaudiamuniak w swojej najnowszej książce „Pod dachem z mordercą”.

Niesamowity, zaskakujący i dający bardzo do myślenia thriller medyczno psychologiczny.
Bardzo sprawie osadzony mroczny klimat intrygi który dodaje czytelnikowi dodatkowych emocji.

Świetnie ujęty trudny temat, o którym od niedawna zaczyna się mówić głośno. A mianowicie przemoc emocjonalna. I to w stosunku do tych których kochamy najbardziej. W stosunku do dzieci. Autorka pokazuje jak bardzo nasze dzieciństwo, dom w którym się wychowaliśmy, jak byliśmy traktowani i traumy które przeżyliśmy mają a wpływ na nasze postępowanie w dorosłym życiu.

Jest to jedna z tych książek od których nie mogłam się oderwać, musiałam wręcz ją czytać i dowiedzieć się kto i dlaczego? I dlaczego nie Ci których typowałam?
Takich książek szukam, takie książki chce czytać. Takie które poruszą moje emocje, które pokażą wskazówkę. I zarazem pomogą podjąć pewne ważne decyzje……